آب شیرین کن صنعتی چیست: آب یک ترکیب ضروری برای زندگی و فعالیت هایی است که انسان به آن وابسته است. این فعالیت ها شامل فرآیندهای صنعتی، تولیدات کشاورزی و دامداری و غیره است .
این مایع همچنین یک عامل تأثیرگذار برای رونق اقتصاد یک کشور است. با این حال، امروزه به دلیل کمبود آب شیرین ، مشکلاتی در حال رخ دادن است،
زیرا تعداد جمعیت بسیار زیاد است و این باعث می شود که برای مثال برای تامین آب بخش های تولیدی تلاش زیادی انجام شود،
آب شیرین کن صنعتی چیست | قیمت هوزینگ صنعتی | آبسازان
به همین دلیل نگرانی های زیادی ناشی از کمبود آب شیرین وجود دارد.
از این رو راهکارهایی برای تامین آب شیرین توسعه یافته است. اگرچه آب شیرین را نمی توان به طور مستقیم به دست آورد،
اما می توان آن را از طریق فناوری های مختلف به دست آورد.
آب شیرین کن چیست؟
آب شیرین کن شامل فرآیندهای جداسازی نمک های محلول از آب شور یا دریا برای تبدیل آنها به آب مناسب برای مصارف انسانی، صنعتی یا آبیاری است.
در حال حاضر فناوری‌های مختلفی برای نمک‌زدایی آب دریا توسعه یافته‌اند و اگرچه بسته به نوع انرژی، طراحی و تولیدی که هر کدام نیاز دارند،
ویژگی‌های متفاوتی دارند، اما هدف همه آنها کاهش غلظت نمک‌های محلول در آب دریا است،
این باعث می شود که بین فرآیندهایی که آب را از نمک ها جدا می کنند و فرآیندهایی که در واقع نمک ها را از محلول جدا می کنند تمایز قائل شویم.
تکنولوژی آب شیرین کن
شیرین کردن آب‌های شور و دریا با دو سیستم اصلی انجام می‌شود: سیستم‌هایی که از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کنند،
مانند سیستم‌های حرارتی، و از سوی دیگر، سیستم‌هایی که از غشاء و فشار بالا استفاده می‌کنند.
سیستم های حرارتی
فرآیندهای تقطیر برای ایجاد تغییر حالت از مایع به بخار به گرما نیاز دارند و فرآیندی است که در آن آب دریا تا تبخیر شدن گرم می شود.
سپس بخار متراکم می شود و آب شیرین را تشکیل می دهد و آب اضافی به عنوان آب نمک غلیظ دور ریخته می شود.
سیستم های تقطیر اصلی شامل تقطیر فشرده سازی بخار مکانیکی (MVC)، تقطیر فلاش چند مرحله ای ( MSF) و تقطیر چند اثره (MED) است.
تاسیسات تقطیر می تواند آب در محدوده 1 تا 50 میلی گرم مواد جامد محلول (TDS) در لیتر تولید کند.
سیستم های غشایی
شیرین کردن آب دریا با استفاده از غشا فرآیندی است که آب شور را به دو جریان جدا می کند:
یک جریان آب آشامیدنی با غلظت کم نمک های محلول و یک جریان آب نمک غلیظ است.
پرکاربردترین سیستم های غشایی ،اسمز معکوس و الکترودیالیز هستند.
اسمز معکوس
این فرآیند برای غلبه بر فشار اسمزی آبی که باید تصفیه شود، فشار وارد می کند.
فرآیند اسمز معکوس شاید ساده ترین روش برای نمک زدایی باشد و به نظر می رسد به بهترین بازده انرژی نزدیک است.
این سیستم نام خود را از عبور محلول ها بر خلاف فرآیندهای اسمزی معمولی گرفته است. به این معنا که محلول‌هایی که غلظت کمتری دارند،
به دلیل اختلاف انرژی پتانسیل، به سمت محلول‌های متمرکزتر،
از طریق یک غشای نیمه تراوا، با نیاز به اعمال نیروی خارجی برای جدا کردن آب از نمک‌ها حرکت می‌کنند.
بنابراین، هر چه میزان شوری آب بیشتر باشد، فشار اسمزی آن برای غلبه بر آن بیشتر است.
این شامل یک کار ورودی برای جمع آوری آب دریا و به دنبال آن یک سیستم پیش تصفیه فیزیکی و شیمیایی،
متشکل از فیلترهای شنی و فیلترهای کربن فعال (فیزیکی) است.
الکترودیالیز
فناوری الکترودیالیز (ED) یک فرآیند جداسازی الکتروشیمیایی است که در آن یون‌ها از طریق غشاهای تبادل یونی،
با استفاده از میدان جریان مستقیم منتقل می‌می‌شوند.
در این فرآیند، نمک های محلول یونیزه شده از غشاها عبور می کنند و در نتیجه ذرات باردار الکتریکی را حذف می کنند،
این باعث حذف کامل نمک نمی شود، اما در عمل، کاهش شوری در حد 40٪ است.
برای ایجاد یک کاهش معین، یک فواره از سلول های الکترودیالیز در دسترس است.
این فرآیند می تواند به طور سودمندی با تقطیر برای آب کم نمک رقابت کند، اما برای اب دریا مناسب نیست.
توضیح در این واقعیت نهفته است که در حالی که در فرآیندهای تقطیر هزینه عملیات به شوری آب اولیه بستگی ندارد،
در الکترودیالیز مصرف انرژی متناسب با محتوای نمک در محلول است. آب با بیش از 5000 پی پی ام با الکترودیالیز تصفیه نمی شود.
عیب دیگر این است که غشاها گران هستند و در صورت بالا بودن جریان در معرض پلاریزاسیون و رسوب می باشند.
وجود مواد آلی، سیلیس محلول و آهن در آب خوراک، باعث کاهش عمر غشاها می شود.