سختی گیر: آب سخت مشکلی است که تقریباً همه با آن روبرو بوده اند. رسوب روی دیواره های کتری، رسوب آهک در ماشین لباسشویی، خرابی ناگهانی دیگ، تجمع مقدار زیادی نمک بر روی پره های توربین های بخار در صنایع بزرگ ، همه اینها نشانه هایی از تأثیر افزایش سختی آب است که نه تنها منجر به خرابی تجهیزات می شود، بلکه با قرار گرفتن طولانی مدت در بدن انسان می تواند بر وضعیت کلی سلامت وی تأثیر منفی بگذارد.
در حال حاضر یکی از روش های اصلی برای حل این مشکل استفاده از سختی گیر است که در این میان رزین های تبادل یونی شناخته شده ترین هستند.
رزین های نرم کننده به دلیل توانایی خود در حل نشدن در آب، در حالی که می توانند با یون های مایعات دیگر وارد واکنش های تبادلی شوند، در زمینه تصفیه آب کاربرد فعالی پیدا کرده اند.
رزین های تبادل یونی موادی با منشاء معدنی هستند که دارای منافذ زیادی هستند و به صورت گرانول تولید می شوند.
این یک کلاس از مواد ویژه برای حذف ناخالصی ها و نمک های مضر از محلول های آبی در سطح مولکولی است.
آنها گلوله های پلاستیکی همگن زرد روشن و زرد رنگی با اندازه حدود 1 میلی متر هستند که معمولاً به آنها مبدل های یونی می گویند.
آنها در تصفیه آب برای استخراج ترکیباتی که سختی آب را تشکیل می دهند و همچنین نیترات ها، سولفات ها و هیدروکسیدها استفاده می شوند.
اصل اساسی کار آنها این است که مولکول های مبدل های یونی به یک شبکه قوی واحد متصل می شوند که نمک ها و ناخالصی های مختلف را از محلول ها جذب می کند.
برخی از رزین ها دارای بقایای اسیدی با بار منفی هستند، در حالی که برخی دیگر دارای گروه های قلیایی با بار مثبت هستند. آب نرم شده همچنین حاوی یون هایی با بار مثبت و منفی است.
هنگامی که آب از مبدل یونی عبور می کند، نیروهای الکتریکی شروع به عمل می کنند. گروه های مثبت مبدل های یونی یون های منفی را جذب می کنند و گروه های منفی مبدل های یونی یون های مثبت را جذب می کنند.
